Wiele osób wyprowadza się na przedmieścia. Ci, co jeszcze nie tak dawno z niechęcią patrzyli na wieś dzisiaj wznoszą tam domy. Ci, co wynosili miasta na piedestał mówiąc, że nie mogą sobie wyobrazić funkcjonowania w mniejszym ośrodku miejskim (nie mówiąc już o wiosce) dzisiaj psioczą na nieokiełznany miejski zgiełk, za to cenią sobie prowincjonalną głuszę i skromność, brak nadmiernego pośpiechu i nieskażone przemysłem i spalinami powietrze. Prezentuje się to tak, jakbyśmy za młodych lat potrzebowali większego ośrodka miejskiego do zabawy i spożycia energii na zabawy, a teraz, gdy stajemy się trzydziesto,- czterdziestolatkami wymagamy stabilizacji w jakimś refleksyjnym miejscu.